KENDİMİZİN DOKTORU

Hepimizin farklı problemleri var, evet, ama çözümlere gözümüzü yummayalım. Belki de çözüm önümüzdedir ama henüz görmemişizdir. Bir daha düşünsek, biraz yavaşlayabilsek, kim olduğumuzu tekrar hatırlayabilsek. Bir doğa yürüyüşüne ne dersiniz?

Mantıklı bir yaşam, kurallar ile yaşayıp duygusal gerçekliğimizden uzaklaştıysak bir süre sonra ihtiyacımız olanlar ile sahip olduklarımız arasındaki fark bizim üzerimizde baskı oluşturur. Özellikle bedenimizi kirleten, bağımlılık yaratarak vücuda zarar veren maddeler üzerimizdeki baskıyı daha da arttırır.

Bütün herkes sevgi ve şefkat gösterebilir, yaşamımız bizim mutlak mevcudiyetimiz olmadan sağlıklı sürdürülemez, çözüm için hayatın bilgeliğinden yararlanmak gerekir, bilinçaltımız bizi tepkiselliğe sürüklüyor olabilir.

Hz. Mevlana diyor ki: ‘Tanrı’nın konuştuğu dil sessizliktir, geri kalan ne varsa da, hepsi kötü birer tercümeden ibarettir.’

İçimizde bir yerlere demirleyebilirsek ruhumuza, olana, sevgiye, sessizliğe o zaman kendimizde olarak veya farkında kalarak bilgeliğin orada olduğunu görür kendimizi iyileştirebiliriz, affetmemek zihnimizi meşgul mü ediyor, huzurlu olmamızın önüne mi geçiyor, daha neler var biz olmayan biz de…

Ve fark ettik kendimizi iyileştirince bütünü de iyileştirmiş oluyoruz, başkalarının travmalarını onların yerine iyileştiremeyiz ama kendi problemli durumumuzu iyileştirdikten sonra başkalarına aynı konu ile ilgili yardım edebiliriz, bununla birlikte iyileşme ya da mevcut durumu devam ettirmeyi seçen yine kişinin kendisidir.

Özümüz bizi, ben ve ötekiler şeklinde parçası olduğu bütünden ayrı kalmış, bu ayrı olma bilinci ile karar verenden, bütün herkesin kazandığı ortak bilinç ile karar verene dönüştürmek ister. Ortak bilinç ile hareket etmek manevi kapılarımızı açar. İkilik bilincimiz giderek saydamlaşır. İşte bu noktada hissedilir minnet duygusu ve okyanusun sonsuzluğu.

Aydın YAKUPOĞLU