PARA

Pek açık bir şey var ki eskiden putlara tapan, onlardan yardım bekleyen insanoğlu, şimdi o putların yerine parayı koymuş ve onunla her şeyi satın alabileceğini düşünmekte. Para önemsiz demiyorum da ona tapmak niye. Para bize huzur verir mi?

Hayatları boyunca parası olmuş ama huzur nedir bilmeyen kişiler tanıyorum. Bir anlığına istedikleri şeye ulaşınca geçici bir tatmin halleri var ama sürekliliği yok. Huzurlu insanın bu hali devam ettirmesi için çaba sarf etmesi gerekiyor.

Dini kitaplarda para konusunda birikim yapmaktan değil fakirlere ihtiyaç sahiplerine yardım edilmesinden bahsediliyor. Para hakkında şarkılar yazılıyor hanları hamamları tamam. Batı daha da coşmuş durumda benim arabam senin kilise ayakkabılarından daha temiz diyor bir şarkıda.

Diyelim ki bir ihtiyaç sahibine para vereceğiz ya da dilenciye. Bizim görevimiz onu verene kadar ondan sonrasını düşünmeyelim. Kendimizi bir deneyelim sizce köşedeki dilenciye 10 lira vermek bizim maddi durumumuzu bozar mı? Ama verme fikri neden rahatsızlık uyandırıyor? Neden ya ihtiyacı yoksa diye düşünmek, bizi eksiltmeyecek, mali durumumuzu değiştirmeyecek bu yardım için bir anda yanlış bir şey yapıyormuş gibi düşünmemize neden oluyor?

İşte bunu söyleyen yanımızı, bir nevi hayata bakış açımızı değiştirmemiz huzur için önemli, kalbimizde merhamet duygusunun olduğu o günlerde daha huzurlu değil miydik? Biz hep böyle değildik, hayatın içinde kaybolduk yine kendimizi bulmamız gerekiyor.

Nasıl yaşadığımızı düşünüp  doğayla, canlılarla, hayatla olan bağımızı günlük koşuşturmalar içerisinde kaybediyoruz diyoruz, madem farkındayız neden bir şeyler yapmıyoruz.

Kendimiz olmayanı görmüyoruz.

Aydın YAKUPOĞLU