BİR KİŞİSEL GELİŞİM HİKAYESİ: LİMA&HARA

Yorumları okuduk, dinledik; kimisi: “Helal olsun, kişisel gelişimde gelinen son nokta” dedi, kimisi ise, “Yalan, olmaz öyle şey” çünkü daha idrak edemedi Allah nasip ederse hiçbir şeyin imkansız olmadığını. Kimisi “ki” toplarına sardı, kimisi her şeyin parayla ölçüldüğüne inandı, ardında “reklam” aradı. Aslını astarını kendileri bilir, ilişkileriyle ilgili yorum yapmak hiçbirimizin haddine değil tabii ki, ama şöyle bir mantık çerçevesinde düşününce, hangisinin bu tür bir reklama ihtiyacı var ki?

Metin Hara, içsel yolculuğuna 12 yaşında başlamış, önce babasına sonra da birçok insana şifa eli uzatmış, aldığı eğitimleri, tecrübe ve bilgilerini farklı platformlarda paylaşmış, birçok insanın ruhuna dokunmuş bir kişisel gelişimci, fizik tedavici. Bu alanla ilgili olup da kitaplarını okumayan, seminerlerine katılmayan pek az kişi vardır herhalde. Adriana Lima’yı ise anlatmaya gerek yok, ilgili ilgisiz herkes tanır Brezilya asıllı Victoria’s Secret modelini. Bu ikiliyi bir araya getiremeyenlerin düşünemedikleri şey ise, ünlü olsun olmasın hepimizin insan olduğu. O dünya çapında tanınan, herkesin hayranlıkla izlediği top model de özünde bir kadın ve her kadın gibi içindeki çocuğa hitap edecek, onu dinleyecek, anlayacak, önemseyecek, yeri geldiğinde iyiliği için yol gösterecek, yargısız, infazsız, olduğu gibi kabul edecek olgun bir başka ruha, bir yüreğe ihtiyacı var. Herkesin gördüğünü gören değil de, görünmeyeni bulup çıkaracak, özünü kabul edip parlatacak birini arıyor olması son derece normal. Tekamül sürecinde epey yol kat etmiş diye düşündüğümüz Metin Hara ise, yaptığı talihsiz açıklamalarla gösteriyor ki insan ne kadar piştim dese de bir yerlerde ham olduğu yönler gelişmeyi bekliyor. Özellikle de toplumun bir konuya bakış açısı ne kadar yüzeysel ise, bireysel anlamda derine inmek de o kadar zorlaşıyor. Açık dille söylemek gerekirse, bu memlekette erkek gözüyle yanındaki kadının fiziksel güzelliği bir hava atma aracı, skor olarak görülüyorsa, bunu düzeltmek her babayiğidin harcı değil demek ki. Hayatta hiçbir şey tesadüf değildir, mutlaka ikisinin de birbirinden öğreneceği şeyler vardır, bir araya gelmeleri bir sebeptendir; fakat bu olay maalesef bize gösteriyor ki ülkemizde kişisel gelişimin alması gereken daha çook yol var. Kadının değerinden bahseden insanların bile – belki de farkında olmayarak – yaptığı saygısızlık, erkek “ben”liğinin dışa vuran karanlık yüzünü gözler önüne seriyor.

Zavallı Anadolu’m… Bir zamanlar anaerkil bir toplum iken, bereketli topraklarında huzur içinde yaşanır iken, ataerkilliğin egemen olmasıyla birlikte galip gelen ego savaşları, çeşitli korkularla bir türlü değeri gösterilemeyen kadına yapılan haksızlıklar, zulümlerle neredeyse çivisi çıkmış denebilecek bir ahlak anlayışıyla, hayatta kalmayı yaşamak sanan mutsuz bir topluma ev sahipliği yapıyor. Ve fakat bu cennet topraklar kendi kıymeti de bilinmediğinden belki de üzgün, kırgın, dersini vereceği günleri bekliyor…

Özetle diyeceğim o ki; kişisel gelişim bir nevi “adam olma”, “arif olma”, “kendini bilme” sanatıdır. Umarım hepimizin içinde bir yerlerde bu farkındalığı sağlayacak “sanat aşkı” vardır. Her birimize bu kutsal yolda hayırlı icralar dilerim…