ÖĞRETMENİM CANIM BENİM

Böyle bir öğretmeni olmalı insanın..
Seni kendisi yerine,
Seni kendine yönlendiren,
Yazdığı kitapları oku demek yerine,
Kendine kendini okumayı öğreten..
İnsan kendini nasıl okur diye sorarken,
Cevabı vermek yerine, cevabı kendine verdirten..
Soruyu soran Ben’in de, cevabı veren Sen’in de aynı olduğunu idrak ettiren..
Bunca bilgi bende yok nasıl olacak diye endişelenirken,
Bilginin zihinde değil özde olduğunu bildiren..
Kendine güvenemezken,
Kendine güveni öğreten..
Öz güvenin “Yaparım, ederim, hallederim, ben mükemmelim” diyerek değil, bunları diyenin kim olduğunu fark ettirerek, bana kim olmadığımı gösteren..
Zihnin gürültüsünü bırakıp içimdeki dinginliğe beni kavuşturan..
Zihin uykusuna dalmış, adına da hayat demiş, bir de “niye yaşıyoruz bu hayatı” diye dertlenirken, kendimi rüyaya kaptırdığımı hatırlatan..
Gerçek sandığım içinde kaybolduğum zanlardan kendimi çekip çıkarmamı sağlayan..
Hayatın benim değil de benim hayatın parçası olduğumu,  aslında hayatın çok da anlamlı olduğunu, aslında hayatın çok da anlamsız olduğunu anlamamı sağlayan..

Mutsuzluğu da, mutluluğu da yaratanın ben olduğunu, mutsuzluğunda mutluluğunda bir olduğunu, aslında ikisinin de olmadığını algılatan..
Hayatın çabalama ile değil bakma ile değiştiği idrakına mazhar olmamı sağlayan..
Algı ne demek, algılayan kim, o ne demek bu ne demek gibi bitmez soruların cevaplarının kelimelerde olmadığını anlatan..

Kelimelerin “O”nu anlatmaya yetmediğini öğreten..
Koşullanmış düşüncelerimi özgürleştiren..
Zihnimi hafifleten..
Böylece esas yaşamı görmemi, gerçekten yaşamamı sağlayan..
Hem yaşayıp hem de izlemeyi, fark etmeyi, böylece huzura ermemi sağlayan..
Sabaha kadar yazsam da sayfalarca anlatsam da yine de anlatılamayacak yine de anlaşılamayacak, O şey olmayan şeyi idrak etmem için o ışığı yüreğime yakan
Reiki öğretmeninin ötesi,
İçimdeki alemlerin kilitli kapısının anahtarı..
Uykudan uyandıran, ne değil kim olduğumu hatırlatan..

Canım hocam  İsmail Bülbül’e..

Çok öğretmenim oldu çok da öğrendiğim,
Ama böylesini öğreten tek,
böylesini öğrendiğimse ilk,
Sonu ise yok çünkü anladım ki son yok, sonsuz var, sonsuzluk var, hayat var, yaşam var..

Şükürler olsun..
Öğretmenler gününüz kutlu olsun.