YAS

Merhaba Sevgili Varoluş Dergisi Okurları. Yas tutmak birisini herhangi bir koşulda kaybetmek, kalbimize doğru geniş dehlizler açar. Kırılma noktasına gelindiğinde ise kurtuluş dünyayı tekrar sevebilmekten geçer. Yasımıza ne çok yakın durup üzüntü seline kapılmaya ne de çok uzak durup tutuklu kalmamıza gerek var. Ona saygı ile yaklaşırsak doğru mesafeye konumlanabiliriz.

Yas hissiyatını arttırdıkça insanlar yetişkinlikten çocuksuluğa doğru kayabilir. Yetişkin kalabilmek istenen durumdur. Yas dahil gelen her şeyi buyur edebilmek hayatımızı canlı alanda tutar. Gerçekten tutulan yas çok ağırdır, vücudun işleyişinde tutukluklar hissedilebilir. Onu onurlandırırsak yastan bilgelikle geri döneriz.

Yasın amacı duygularımızın bilinçli olarak farkında olmamızdır. Yas ifade edilmezse katılaşırız. (Meditasyon, dua, resim yapmak, yazı yazmak vb.) Yası ruhumuza yaptığımız varoluşsal bir geçit olarak görebiliriz. Hazmedemediğimiz keder ağırlaşır.

Yastan geçtim çünkü gülmeyi başardım, çünkü sevmeyi öğrendim çünkü bedenim küçüldü, ruhum büyüdü çünkü hayattayım diyebilmeliyiz.

Her zaman başkaları için güçlü olmayı seçiyoruz yas bize bunun tersinin de doğru olabileceğini hatırlatır.

Siz dünyayı oluşturan kıymetli bir yapı taşısınız ve kendinize bunu söylemenin önüne geçen engelleri doğru bir şekilde analiz ettiğinizde asıl engelin yine kendinizde olduğunu görebilirsiniz.

Kim bilir belki genler yoluyla atalarımızdan bize yas aktarılıyor olabilir. Ama bunlar üzülmek için neden değildir, onları bizi özümüze götüren rehberler olarak görmek gerekir.

Yine önemli bir nokta var ki başkalarıyla kendimizi karşılaştırıp yasımızı unutmaya çalışmamız, daha nasıl insanlar var deyip yastan kaçmamız. Dikkat edilmesi gereken husus yastan kaçtığımızda, yası inkâr ettiğimizde, bunların hayatımızın çeşitli dönemlerinde, yolculuğumuzda ilerlememizi zorlaştırabileceğini fark edebilmektir.

Kendimizi soyutlamaktan vazgeçmeliyiz. Her zaman yas aklımıza geldiğinde toplumdan saklanma ihtiyacını hissedebiliriz. Yanımızda birisinin olması hoşumuza gitmeyebilir, kırılgan olduğumuzu kimse görmesin isteriz. Giden kişinin yerini büyük bir boşluk duygusu kaplayabilir. Yalnızlık anlarında kabul ve dikkat ile derinlere inildiğinde ruhumuzun bizi kalbimizi onarması muhtemeldir. Ayrışma tetikleyici durumlar varken bizi anda kalmaya iter. Ego ve ağır duygu durumu terk edilmiş olur. Biz hep beraber dünyayız ve birbirimize ihtiyacımız var.

Tabii ki acımız olgunlaşınca kalbimiz bize bunu nasıl paylaşacağımızı söyleyecektir. İçimizde güçlenen sevgi yaşamın her bir taşının altına bakmamızı teşvik eder. An’ da hayat bulunur.

Modern kültür yası desteklemek bir kenara bizi yastan uzaklaştırmak için elinden geleni yapar. Meşgul eder ama asıl değerli olan yastır. Modern kültür bize kimseye ihtiyacımız olmayan kırılganlık duymayan mükemmel insan olmamızı sürekli tembihler.

Yasımızı tutamazsak sonrasında neşemizin devamlılığını sağlamak kolay olmayabilir. Varoluş bize aradığımız bütün dürüstlüğü verir eğer ölüme sabredersek.

Bu gibi durumlarda dünyadaki sayılı Reiki Öğretmenlerinden biri olan Grandmaster Teacher İsmail Bülbül Hocamızın Zihinsel Arınma Programı’na katılmanızı öneririm. Zihinsel Arınma Programını tamamladıktan sonra Reiki’ye de uyumlanmalısınız, çünkü hayat devam ediyor.

Aydın YAKUPOĞLU