Sırtımı toprağına verdim,
Yıldızlara bakarken bile korktum,
Yazını kışını ayrı sevdim,
Soluğumu sende buldum, korktum…
Her hücrenle aynı dili konuştum,
Rengârenk çiçeklerin de benimdi, dikenli otların da,
Yırtıcı kuşların da, naif bülbülün de benimdi…
Nereden bilecektim bir gün betondan kabuğun olacağını,
Ve nereden bilecektim yabani otlarını özleyeceğimi…
Add comment